بررسی اپیدمیولوِژیک لیشمانیوز جلدی استان خراسان جنوبی و عوامل موثر بر آن طی سال های1395-1391

لیشمانیوز بیماری انگلی ناشی از گونه هایی از جنس لیشمانیا می باشد که به اشکال پوستی (سالک) و احشایی(کالا آزار )مشاهده می گردند.انتقال بیماری از طریق گزش پشه خاکی آلوده انجام می گیرد. این مطالعه با هدف بررسی اپیدمیولوژی لیشمانیوز جلدی،و عوامل موثر بر آن طی سال های 1391تا1395در استان خراسان جنوبی انجام گرفته است. روش کار: این بررسی یک مطالعه توصیفی- مقطعی می باشد، نمونه های این مطالعه بیمارانی هستند، که در سالهای 1391 تا 1395 با تشخیص بیماری سالک تحت پیگیری و درمان قرار گرفته بودند. داده ها پس از جمع آوری وارد نرم افزار SPSS نسخه 21 شد و با استفاده ازآزمون های آمار مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین سنی بیماران مورد بررسی 26/89±17/75 بود در خصوص تعداد ضایعات به طور متوسط هر بیمارتقریباً دو زخم داشته که اندازه این زخم ها بطور میانگین 2/12±1/59 بوده است.تقریبا 62درصد افراد(263نفر) را مردان تشکیل داده و بیشترین موارد مربوط به سال 1394وکمترین موارد مربوط به سال 1393بوده ضمناً فقط 3 مورد از بیماران افاغنه والباقی بیماران ایرانی بودند.در خصوص محل سکونت بیماران تقریباً از توزیع یکسانی برخوردار بودند. بحث و نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان دادکه روند کاهشی در تعداد بیماران طی این چند سال دراستان خراسان جنوبی مشاهده نشده است. با توجه به میزان نسبتا بالای بروز سالک در این استان وروند رو به ازدیاد آن لزوم آموزش و اقدامات پیش گیری کننده بیش از پیش باید مورد توجه قرار گیرد.